πολυκροτισμός

ο, Ν

ιατρ. η ιδιότητα τού σφυγμού να παρουσιάζει δευτερογενή κύματα στα σφυγμομετρικά διαγράμματα σε χρόνιες δηλητηριάσεις και περιπτώσεις βραδυκαρδίας.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. polycrotism < πολυ-* + κρότος + κατάλ. -ισμός].